3/ ب ) برای دانستن اینکه خدای یکتا چگونه آخرت را برای " مردم " ثابت می کند ، نظر بر این است که باید موکدن کلام مقدس الاهی را مبنا قرار داد و بر آن اساس برای رسیدن به پاسخ ضمن ایمان داشتن، یا پس از آمدن دانش و هدایت؛ ایمان آورد و در این زمینه به پیش رفت.

   - ) خدای یگانه در آیه ی 65 نحل می فرماید: « وَاللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْیَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ ?65? . »

   این آیه ی کریمه همانطور که می بینیم اشاره به این امر دارد که خدای یکتا با بارش آب از آسمان در قالب باران یا برف، زمین مرده را بدان وسیله زنده می نماید. اما نکته ی پایانی این آیه این است که باید این امر را به عنوان آیه ای از سوی خدا شنید. در واقع با شیندن کلام مقدس الاهی است که می شود به حقایق امور از جمله مقوله ی " رستاخیز " پی برد. به هر جهت این آیه ی کریمه می رساند که با آب است که زمین مرده زنده می شود ، هر چند که پیش از آن جز خشکی روی زمین دیده نمی شد. به عبارت دیگر اگر همه ی شرایط لازم و کافی فراهم باشد؛ چیزی برابر سنت خداوندی رخ خواهد داد.

-) « فَانْظُرْ إِلَى آثَارِ رَحْمَةِ اللَّهِ کَیْفَ یُحْیِی الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ ذَلِکَ لَمُحْیِی الْمَوْتَى وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ?50 روم ? 

   این آیه ی کریمه میرساند که خدایی که با فرو فرستادن آب از آسمان ، زمین مرده را که در بالا شرحی بسیار کوتاه پیرامونش رفت زنده میگرداند[1]، لذا در ادامه می فرماید که او توانا بر این است که در قیامت هم مردگان را زنده کند. در واقع خدای یکتا با توجه به پدیده های طبیعی است که " آخرت " را برای همه ثابت می نماید. فقط باید به آثار رحمت الاهی نگاه کرد و با اندیشه و خردورزی روی آنها به این امر ایمان آورد. البته خدای یکتا این موضوع را طی آیه ای دیگر به نحوی دیگر بیان می فرماید: « وَمِنْ آیَاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الأرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذِی أَحْیَاهَا لَمُحْیِی الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ?39?. » ( سوره ی فصلت ) .

- ) «إِنَّ اللَّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَالنَّوَى یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَمُخْرِجُ الْمَیِّتِ مِنَ الْحَیِّ ذَلِکُمُ اللَّهُ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ?95? » . (سوره ی انعام ) .

    که خدای یکتا طی این آیه ی کریمه چند و چون زنده کردن مردگان را که بر این کار دانا و تواناست، باز با توجه به طبیعت و پدیدارها و دگرگونی های آن توضیح می دهد تا در رابطه با اثبات قیامت و رخ دادن آن اتمام حجت نموده باشد.

   توضیح پیرامون این آیه اینکه همانطور که می بینیم، یک هسته ی میوه مرده است اما وقتی شرایط فراهم شد، یعنی آن هسته ی مستعد کاشته شد، آب داده شد و ...، در فصل و موسمش شکافته می شود و جوانه ای از آن بیرون می آید و ساقه و برگ و طی سالیانی بعد میوه می دهد و ...، تا آن زمان که خدا بخواهد. حال این خدای یکتاست که به عنوان " فالق " هسته را طی شرایطش که از سنت قرار داده شده ی او برای نمونه برای این هسته می باشد می شکافد و آن جوانه سر به بیرون می گذارد، که این هسته می شود در واقع مرده ای که با شکافته شدن طی شرایطش، جوانه ای از آن بیرون می آید که " زنده " است. چرا که همانطور که دیده ایم و می بینیم آن جوانه رشد می کند و لذا این می شود آن مرحله از صفت و توانایی   خدا که  " زنده را از مرده بیرون " می کشد، و مرحله ی دوم آنجاست که پس از مدتی از سال، همان درخت میوه می دهد، میوه ای که مغذی و دارای فوایدی به لحاظ ویتامین های مربوطه است، اما این میوه همانطور که به طور بی شمار دیده ایم، زنده نیست بلکه از درخت زنده ای پدید آمده و به عبارتی محصول درختی است که پیش از آن در همان سال میوه ای نداشته و حتی فصولی از سال نیز بدون برگ و بار بوده است و با سال جدید دوباره برگ و بار داده است، که در این جا این مهم می شود همان صفت و توانایی خدای یکتا و قادر متعال مبنی بر اینکه او  " مرده را از زنده بیرون " می کشد و ... لذا او بدینگونه آیاتش را بیان میکند تا دانسته و ایمان آورده شود که آری قیامتی هست و روزی که تنها او از آن با خبر است بر پا خواهد شد. بنابراین طی یک سخن کوتاه باید گفت که " نوروز " ناشی از گاه شمار خورشیدی،نمودی از " رستاخیز " است که خدای یکتا برای اینکه مردم نگاه کنند و اندیشه نمایند و ایمان آورند؛ آن را قرار داده است و طی آیاتش به شرح گزیده ی فوق آن را بیان فرموده است که روزی رخ خواهد داد و البته که این از اخبار غیب است و لازمه ی این وقوع همانطور که گذشت تحقق شرایطش می باشد.

- ) « وَ هُوَ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ کَذَلِکَ نُخْرِجُ الْمَوْتَى لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ?57? وَالْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَالَّذِی خَبُثَ لا یَخْرُجُ إِلا نَکِدًا کَذَلِکَ نُصَرِّفُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَشْکُرُونَ ?58?». سوره اعراف.

 برابر این آیه های کریمه؛ اینکه خدای یکتا در آیه ی 65 سوره ی نحل فرموده که باید سخنش را شنید اینجا روشن می شود که چرا و به چه منظور باید اینگونه باشد؟ آری از آن جهت که " آبی " که از آسمان به زمین می بارد مقدمه اش " ابرها " هستند و ... این یعنی اینکه برای وقوع یک امر باید شرایط و اسباب آن فراهم باشد که مرتبط با قیامت با توجه به کلام مقدس الاهی که نشانه های قیامت را در پدیده ها و در واقع آفریده هایش به عنوان " فعلش " قرار داده و آن را طی آیاتش به عنوان " کلامش " یا قولش ، بیان نموده نیز بدینگونه است که باید به اذنش توسط ملک مامور در صور دمیده شود و ... اما آنچه مهم است اینکه با توجه به این آیاتِ خدا اعم از " قولی" و فعلی " باید خرد ورزید و به قیامت که روز حساب و کتاب و دیدن نتیجه ی اعمال است ایمان آورد.

××××× ) « هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا ?48? لِنُحْیِیَ بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا وَنُسْقِیَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِیَّ کَثِیرًا ?49? » . سوره ی فرقان . و این آیه ی کریمه در ادامه ی مطلب قبل می رساند که نه تنها لازمه ی بارش آب از آسمان، فرستاده شدن ابر توسط خداوند است؛ بلکه آبی را که او از آسمان و نظر رحمتش فرو می فرستد تا هم زمین مرده بدان زنده شود و هم بسیاری از آفریده های او از آن سیراب شوند؛ آبی " پاکیزه " است .